Voorbeschouwing dames-1
Op hoop van zegen;
Met de ‘fingers crossed’ maken we ons met z’n allen op voor een nieuw handbalseizoen, dat deze keer hopelijk langer duurt dan twee competitiewedstrijden en een bekerduel. Want daar moesten we het in de jaargang 2020-2021 mee doen. Na medio december was het zelfs helemaal gedaan met de pret, of wat daar nog van over was. Het coronavirus gooide de hele samenleving op slot en trok een stevige wissel op het verenigingsleven en de sportbeleving. Veel teams, soms hele clubs, kregen te maken met een dramatische leegloop. Dat laatste bleef onze ploeg gelukkig bespaard. Niemand haakte af, althans niet vanwege corona.
Lotte den Hartigh kampte al langer met een slepende schouderblessure en zag zich gedwongen om, voorlopig, te stoppen. Daar staat tegenover dat Ruth al tijdens de laatste lockdown liet weten dat ze graag weer aan wilde sluiten. Ze was voor haar gevoel nog niet klaar met handbal. Haar terugkeer betekende een verlies voor dames-2, die een prima trainster kwijtraakten, maar een aanwinst voor ons! Verder is de selectie nu structureel uitgebreid met twee talentvolle jeugdspeelsters, Luna en Danique. Zij draaien al volledig mee en combineren ons programma waar mogelijk met dat van dames A. Inmiddels hebben meer meiden van de A-jeugd aansluiting gevonden. Ze rijden elke maandag trouw van Maasbree naar Panningen om na hun eigen training nog een klein uurtje bij ons mee te doen. Een bewijs dat het met de ambities en motivatie van de volgende lichting wel goed zit! Na een mede door enkele afzeggingen niet bepaald soepel verlopen oefencampagne staat iedereen te popelen om eindelijk weer eens om de knikkers te mogen ballen.
Het wordt intussen alweer mijn elfde jaar in Breetse dienst. Een mooi ‘rond’ getal, daarmee zit mijn termijn er voor carnavalsbegrippen op. Ik hoop daarom des te meer dat we straks in april kunnen terugkijken op een compleet en goed verlopen seizoen. Of het ons lukt om net als de eerste twee jaar te finishen op een mooie plek in de middenmoot, is echt koffiedik kijken. Ik heb geen idee hoe onze tegenstanders er momenteel voor staan en vind dat eerlijk gezegd ook van secundair belang. Winst of verlies, ik wil meiden zien die weer plezier beleven aan hun favoriete spelletje. En ook voor én na de verre uitwedstrijden naar het westen van het land met een fijn gevoel in het busje stappen.
Samen met mijn broer Erik, die er net als Jack gelukkig ook een jaar aan vast plakte, en de meiden heb ik er in elk geval heel veel zin in om er iets moois van te maken. De sfeer in de groep is nog steeds top en er wordt hard gewerkt, met en voor elkaar.
Marcel van Lier
Trainer/coach dames-1